boniowanie

(architektura)

1. rodzaj dekoracyjnego wykończenia zewnętrznej powierzchni muru kamiennego, polegającego na ścięciu pod pewnym kątem lub wyprofilowaniu krawędzi licujących mur ciosów lub płyt kamiennych oraz na odpowiedniej obróbce ich lica

2. imitacja ciosów zrobiona w tynku

           Boniowanie jest stosowane na całych elewacjach budynków lub tylko na ich fragmentach: cokołach, narożach, filarach międzyokiennych, pilastrach, obramieniach okien, drzwiach itp. Nadaje fasadzie cechy siły i prostej monumentalności.

           Występuje wiele odmian boniowania w zależności od podziału powierzchni, ukształtowania ciosów lub płyt (np. płaskie, wypukłe, pryzmatyczne) oraz sposobu wykończenia powierzchni (szlifowanie, polerowanie, groszkowanie itp.).