Dzisiejsza data:

etymologia: (łaciński)

coadiutor - współpracownik, wspólnik, kolega

 

  1. (religioznawstwo) Koadiutor to duchowny wyznaczony przez władze zwierzchnie do pomocy duchownemu wyższego stopnia, zwykle biskup tytularny pomagający w obowiązkach biskupa diecezjalnego lub też administrator przy stolicy biskupiej, z prawem następstwa po zwolnieniu beneficjum. W historii spotyka się także często koadiutorów opatów, prałatów, kanoników lub proboszczów, zwłaszcza w odniesieniu do zamożniejszych beneficjów

  2. (religioznawstwo) Biskup koadiutor - w kościele katolickim biskup prawnie ustanowiony przez papieża, który po śmierci lub awansie biskupa diecezjalnego posiada po nim prawo następstwa na urzędzie biskupa diecezji zgodnie z kanonem 403 paragraf 3 kodeksu prawa kanonicznego z 1983.

Biskup koadiutor nie obejmuje jednocześnie biskupstwa tytularnego

  1. (dawniej) pomocnik

We use cookies

Na naszej stronie internetowej używamy plików cookie. Niektóre z nich są niezbędne dla funkcjonowania strony, inne pomagają nam w ulepszaniu tej strony i doświadczeń użytkownika (Tracking Cookies). Możesz sam zdecydować, czy chcesz zezwolić na pliki cookie. Należy pamiętać, że w przypadku odrzucenia, nie wszystkie funkcje strony mogą być dostępne.