etymologia: (włoski nave, z łacińskiego navis) - okręt
1. (architektura) Część kościoła między prezbiterium a kruchtą, przeznaczona dla wiernych. W zależności od liczby naw rozróżnia się kościoły jedno-, dwu-, trzy-, pięcio- i siedmionawowe.
W założeniach wielonawowych rozróżnia się nawę główną, sytuowaną na osi budynku, zazwyczaj szerszą i wyższą od naw bocznych, oddzielonych od niej najczęściej rzędem podpór (kolumny, filary), oraz nawę poprzeczną (transept), która przecina nawę główną pod kątem prostym, tworząc po jej obu stronach dwa ramiona.
W najprostszym układzie nawa poprzeczna krzyżuje się z nawą główną tuż przy prezbiterium (tzw. rzut krzyża łacińskiego); w większych założeniach średniowiecznych spotyka się dwie nawy poprzeczne (np. dwie równolegle od strony prezbiterium lub w kościołach dwu chórowych jedna od wschodu, druga od zachodu).
Późnogotyckie kościoły dwunawowe mogły mieć symetryczne nawy równej szerokości i prezbiterium umieszczone na osi filarów międzynawowych lub niesymetryczne nawy różnej szerokości (układ spotykany w budownictwie zakonów żebraczych – dominikanów i franciszkanów).
2. W budownictwie przemysłowym pojęcie „nawa” używane jest dla określenia części hali oddzielonej rzędem słupów. Mamy więc hale jedno- i wielonawowe.
3. (dawniej) statek, okręt