etymologia: (grecki)
ambon - podwyższenie
1. (religioznawstwo) - mównica kościelna, kazalnica.
Jeden z głównych elementów wyposażenia kościoła chrześcijańskiego, służy do odczytywania tekstów liturgicznych, wygłaszania kazań.
Wykonywana z kamienia naturalnego lub sztucznego, drewna, metalu, zazwyczaj bogato zdobiona.
Od późnego średniowiecza ustaliło się obowiązujące do dziś miejsce ambony: przy pierwszym (od prezbiterium) lub środkowym lewym filarze nawy głównej.
W kościołach ewangelickich występują często ambony - ołtarze.
Odpowiednikiem ambony w synagogach jest bima, a w meczetach minbar.
2. (łowiectwo) - stanowisko nad ziemią zabezpieczające myśliwego przed dostrzeżeniem lub zwietrzeniem przez zwierza.