etymologia: (łaciński)
infamia - niesława, hańba od infamis - bezecnik
Infamia (niesława) - utrata czci i dobrego imienia
W dawnym prawie polskim: kara polegająca na sądowym pozbawieniu czci i praw obywatelskich.
W systemie prawnym Rzeczypospolitej Obojga Narodów, orzekana wobec szlachty, oznaczała nakaz opuszczenia kraju pod groźbą śmierci, wyjęcie spod prawa i zakaz pełnienia funkcji publicznych. Każdy, kto pomógł takiemu szlachcicowi mógł się liczyć z obłożeniem infamią. Istniało pozwolenie bezkarnego zabicia infamisa. Zabójca mógł otrzymać 200 czerwonych złotych i połowę posiadłości skazanego. Jeśli jeden infamis zabił drugiego, to miał szansę na przywrócenie do społeczeństwa.