jurydyka

etymologia: (łaciński)

iuridicus - prawny

1. nieruchomość, dzielnica w obrębie miasta wyjęte spod władzy miejskiej i sądownictwa miejskiego, rządzące się własnymi prawami i o odrębnej organizacji rzemiosła; w Polsce zakładane w XVII wieku.

   Właścicielami jurydyk była szlachta lub Kościół. W miejscach takich powstawały struktury konkurencyjne wobec ich miejskich odpowiedników, nie skrępowane przepisami i ograniczeniami miejskimi - odbywały się w nich targi, działali nie zrzeszeni w cechach rzemieślnicy (partacze).

   W XVIII wieku Kraków miał 21 jurydyk, między innymi: Szlak, Wesoła, Groble, Pędzichów, Biskupie, Retoryka, Lubicz, Smoleńsk i inne.

2. (dawniej) nauka prawa

3. sąd szlachecki, grodzki, starościński