etymologia: (węgierski)
pallos
biała broń sieczna, przeznaczona do cięć jak i do sztychów, pośrednia między mieczem a szablą, z prostą, długą i szeroką jedno lub obosieczną głownią. Używana w dawnym wojsku do (XVIII wieku) przeważnie przez ciężką jazdę i dragonów.
W Polsce używana przez husarię do XVIII wieku oraz na początku XIX wieku przez kirasjerów Księstwa Warszawskiego.