tabernakulum
etymologia: (łaciński)
tabernaculum - namiot, szałas, później: przybytek, świątynia
(religioznawstwo) - w chrześcijaństwie, głównie w kościołach katolickich mała, zamykana na klucz szafka, umieszczona najczęściej pośrodku tylnego brzegu mensy ołtarzowej, przeznaczona do przechowywania konsekrowanej hostii i komunikantów.
Wykonywane zwykle z drewna, wewnątrz obijane białym jedwabiem, zdobione - zwłaszcza od czasów baroku dekoracją rzeźbiarską, polichromowaną.
W średniowieczu wmurowywano je niekiedy w ścianę obok ołtarza głównego i zwano wtedy sacramentarium..